Kale Baby's

Van Tandem tot Matatu.


Als ik nou niet gezegend ben.... God bless me all the time
. Wat word je enorm gewaardeerd hier. Zuster Esther, zeg ik: Over 2 weken gaan we al weer weg hier! That's so sad', zegt ze met een zachte stem. Eigenlijk willen Anouck en ik ook niet weg. Ik ben erg van deze plek gaan houden, de kinderen, de mamma's en alle andere mensen van het babyhome. Ze willen weten hoe het met je gaat en zijn blij dat je er bent.

De mensen die mij gesponsord hebben willen vast wel een beetje weten waar hun waardevolle geld heen gaat.
Mamma Ann hebben Anouck en ik geholpen met een kleine bijdrage voor het aflossen van een operatie.
Bij mamma Rose was er ingebroken en er waren veel praktische dingen in huis weg. Ook haar hebben wij geld gegeven zodat ze nieuwe spullen kon kopen.
Van ons afscheidscadeau van het babyhome zal ik een foto maken en onder mijn verslag zetten!

De weekenden in Rangala zijn niet zo spannend en toch is Pris verbrand. De zon is heavy. Maaaar ik krijg al een kleurtje...
Al die tijd dat we hier zitten, zitten we als losers naar de tv te staren die hier staat, die het zogenaamd niet doet. Mark kreeg er anders wel ineens zwart/ wit beeld uit en ik zelfs kleur. Dus de Divorce dvdbox werd voort- gezet.

1 ding waar ik niet aan kan wennen hier zijn de salamanders. Ik weet dat ze banger zijn voor ons. maar ze jagen mij de stuipen op het lijf en kom ze steeds tegen in de douche of toilet. Zweet op me rug! Wal-ge-lijk!!

Zuster Esther kan ik misschien een kip kopen? Tuurlijk! Er werd een kerel gebeld en die stond binnen een minuut in the office. De kerel belde weer iemand, zuster Esther belde weer iemand en voor ik het wist had ik een kip gekocht! 30 minuten later stond dezelfde kerel voor mijn deur. Of ik hem even vast wilde houden zodat ik kan voelen of hij een goed gewicht had. Ik geloof je wel jongenman.. kun je hem alleen ergens bewaren voor me ik ga hem namelijk vandaag nog niet slachten. Dus binnenkort verse kip op mijn bord!
En nou ik toch aan het vertellen ben over al die beesten, hier heb ik nog een verhaal. Eentje waar ik nog steeds de kriebels van krijg. Ik werd wakker vaneen doffe klap op de grond, alsof er iets van de muur afviel. Een salamander schoot er door mijn hoofd. Na een half uur verstijfd in bed te hebben gelegen durfde ik eindelijk mijn zaklamp te pakken en mijn telefoon voor de nodige support. Ik schrok me dood op het moment toen er ineens uit het niets IETS tegen mijn klamboe aan sprong.
Ineens hing er een zwart dingetje aan mijn klamboe. Ik was er nog niet helemaal over uit wat het nou was. Maar ik had een vermoeden. Ik tikte een paar keer met mijn zaklamp tegen de klamboe aan tot.dat het ging lopen. Ik was heel bang maar blij dat ik onder mijn klamboe zat. Het was een VLEERMUIS(je). Toen ik niet meer wist waar hij was gebleven ben ik terug in slaap gevallen maar de volgende ochtend vroeg ik mij toch af waar die was gebleven. Coach Do geappt. Alle gaten in de muur dicht stoppen met papier, dus met volle moed begon ik en toen ik mijn koffers opzij schoof zag ik hem zitten en heb k hard gegild( Hij was heel klein maar toch vond ik hem vies en eng) Uiteindelijk heeft de tuinman hem uit mijn kamer gehaald. Jep officieel: ik ben bang voor vleermuizen. HELD!! (op sokken)

Fissatje met de buren. We wilden iets leuks doen met onze vriendelijke buren. We hebben een avondje buiten gezeten met een kampvuurtje chips, soda, tuskers (bier) en muziek. De buurtjes vonden het speciaal en gezellig. Wat foto's gemaakt en hun avond kon niet meer stuk.

Kakamega Forest.
Mooi hoor die honderd verschillende bomen, plantenblaadjes en insecten. Ik vond de blue baboons toch iets stoerder, zeker toen er eentje15 meter voor ons liep. Ennnn.. wat is een regenwoud zonder regen toch? De laatste kilometers door de stortende regen en onweer gelopen dus zeiknat over de finish. Deze kan ook afgestreept worden.
Van Kakamega gingen we naar Mago en sliepen we daar in een guesthouse. Voor ons leek het eventjes een "'Hotel".. Water wat je uit de kraan kon drinken, een goede douche met warm water. Ik herhaal: WARM water!! goed eten en 's avonds een kampvuur met spel en een goede speech van Bart.
Volgende ochtend van Mago terug naar Kisumu en van Kisumu back to Rangala voor onze laatste week daar. Voor de duidelijkheid we hebben dat weekend ong. 9 uur gereisd.

Maandag begonnen we weer met wat minder frisse moed. Het was onze laatste week @ Rangala babyhome. HUH... alle baby's zijn kaal!!! en alle andere kindjes ook. Hygiene dingetje! Logisch toch, maar die kroeshaartjes staan oh zo schattig.
Alle kinderen in het babyhome hebben een verhaal en eigenlijk zijn het allemaal sad stories. Nicolas Junior heeft ook zo'n verhaal alleen deze week gaat hij terug naar huis. Blij dat ik hem afgelopen week nog even goed gekroeld heb.
Ook hebben we 'soort van' afscheid genomen van het babyhome. Donderdag ons afscheidscadeau gegeven.
Heel veel praktische dingen waar ze echt heel blij mee waren. Gelukkig komen we nog terug maar wat vond ik het stiekem vervelend om weg te gaan daar. Ook onze buurtjes voelde zich ook very bad door ons vertrek! Tot de gate werd er gezwaaid. En daarna had iedereen zijn momentje, zonnebril op en muziek in de oren. Maar HELLOO we zijn in Kisumu waar nu waarschijnlijk alleen maar weer hele toffe dingen gaan gebeuren en al helemaal blij als je dan terug bent in Kisumu en er liggen genoeg kaarten op je te wachten. De andere meiden waren al een klein beetje teleurgesteld... er is alleen maar post voor jou pris!!
De 3 dagen Safari komen er aan de Masai Mara.
Dit weekend was fijn. Lekker eten, drankjes, dansjes en voetbal. Maar wat mis ik "thuis" (soms dan) maar ook mijn vriendjes en vriendinnetjes.

Het is vandaag Vaderdag en ik zit vandaag ook precies op de helft van mijn Kenia avontuur!
Papa fijne vaderdag!
Dikke kus
Pris.


NP: Lykke Li - No Rest For The Wicked.